Kikkerspies in Laos!

Sabbadii!
Geachte Lezers, uw verslaggevers vanuit Savannakhet te Laos!

ls. Anja! Proficiat van ons uit Laos!
ls2. nieuwe Laos-fotoos!

Laos! Grotendeels Boeddhistisch (monniken in de bekende oranje gewaden), slechts 6 mln inwoners op een land groter dan Frankrijk, levensverwachting van 55 jaar, een van de armste landen ter wereld, het land waar we malariapillen moeten slikken, het land van geteelde opium, het land van slechts een handjevol rijkswegen, de rest zandwegen/paadjes, het land zonder zee maar met de Mekongdelta (met 4000! eilandjes), het land langer dan 1000km. Laos grenst aan Thailand, China, Cambodja, Birma en aan good-old-Vietnam natuurlijk waar we net vandaan komen met een 'rechtsstreeks' busticket gekocht in Hue, via LaoBao (grensovergang) naar Savannakhet (tegen Thailand aan). Ruim 13 uur zaten we in hobbelende busjes en bussen gister. Veel te zien dus, gezien we ditmaal een Dagbus namen. Wederom met bezetting: Chauffeur, Geldman, etc. Het vertrek 's ochtends om 6u vanuit Hue gaat nog op zn Vietnamees, het land waarmee we inmiddels een haat-liefde verhouding hebben.
De oversteek bij de landsgrens* gaat zonder gedoe, veel stempels, nul toeristen, veel dames met handtasjes in allerlei kleuren en dito glittertjes**, te voet door niemandsland, en aan de andere kant Laos.

*Het 'in de rij staan en wachten op je beurt' dat kennen ze in Azie niet. En in Laos al helemaal niet, waarschuwt de Planet. Bij de grensovergang zien we dat live gebeuren. Geen nette rij, maar iedereen Dringt zich naar voren aan de loket-jes. Veel geld, veel duwkracht, grote smoel..dat zijn de manieren om aan de beurt te komen, en anders? Dan wordt je Nooit geholpen.

** deze handtasdametjes zijn geldverkopers. In de tasjes zitten bundels en bundels met Dollars, Dongs en KIP. Doen we niet, zeer ongunstige koers. Wij hebben onze nood-lunch.

We rijden na weer wat gewacht en gewandel in Laos Bus (lees en zie foto: kapotgescheurde stoelbekleding, gevaarlijke electriciteitskabeltjes met onbekend doel, planken vloertje, houten onderstel, houten zijstel ook, plexiglas roze raampjes :) en dat wat wel van ijzer is, zijn de deuren, vol gaten en roest, op dak gaat vanalles mee: brommer, kippen, appels en in de bus post, waaronder KIP*). Een heerlijke tocht van ruim 250km. over de Nr 9. Een van de geasfalteerde wegen in Laos. Ruim 5 uur film kijken eigenlijk, door roze raampjes.

* KIP, de Laos munteenheid. Grootste biljet is 20.000KIP, ca 2 dollar. Bij de bank vandaag zien we mensen met zwarte tasjes vol met bankbiljetten :) Wij verdelen alle pakjes KIP over onszelf en onze bagage.
Overigens: nog even over Vietnam, daar worden woorden op 5 manieren uitgesproken, van heel hoog naar mogelijk nog hogere klank. Al naar gelang de uitspraak verandert de betekenis van een woord. 'Ga' betekent zowel station, als kip (de gebakken vogel). Ons herhaaldelijk gevraag naar het station wordt tot nu toe niet begrepen ;)
Deze KIP wordt ook meegegeven aan Chauffeur, een hele bundel Kip-geld dient te worden afgegeven aan een mevrouw in een van de tig dorpjes-op-palen die we passeren. Stel je dat eens voor op buslijn 76 Eindhoven-Den Bosch?!

Op de 250km lange tocht, duur ruim 5 uur, zien we 0 toeristen (waar zijn ze, vragen wij ons af..nemen zij alleen de beaten tracks en reizen ze met de toeristische opentickets die je hier kunt kopen, houden zijn niet van Laos? We weten t niet. 0 toeristen dus), 1000-den houten-paal-dorpjes, 69 (let op de getalssymboliek) meisjes die rustig (geen gezeur aan je kop zoals in Vietnam) hun eten verkopen. Dat gaat zo: Chauff ziet paaldorp nr 567, remt wat af, de verkopers weten exact dat op deze tijd een van de twee bussen voorbijkomt, zij bakken op hun buiten-bbq-tje nog de laatste kikkerspiezen (foto!), en hup de bus in. Rijst erbij en eten maar. Kikkerspiezen? Jawel! 6 aan 1 spies. Wij bevelen ze aan bij een slok Zeepaardjesdrank. NP, wij vrezen dat we ook deze spies niet langs de douane krijgen ;)
We hebben helaas nog niet kunnen proeven, geen KIP op zak in deze busrit op de nr 9.
Busrit door Laos is Prachtig: bergen (koel), en dalen (zeer zeer warm), nauwelijks verkeer (een verademing bij het drukke Viet nam*), de paaldorpjes, de 0 toeristen, de rustige verkopers, de overweldigende natuur, de (ingestorte)brugjes over meanderende riviertjes, de mensen die bezig zijn met Het Grote Nietsdoen.

* Viet nam: de juiste schrijfwijze? Ja! De Vietnameze hebben geen woorden met meer dan 1 lettergreep. De gehuurde motor heet Hon Da. Tofu is To Fu.

Armoede, meer dan in Vietnam. Vietnam doet -mbv de dollartruc- pogingen zichzelf op de tweede plaats van wereldland te krijgen. Laos is duidelijk een derdewereldland. Op mp3 krijst (zingen kan ze niet) Within Temptation hun 'Icequeen'

"Come on just feel it/Don't you see it?
You better believe it/Haven't you seen?
Haven't you seen?/The ruins of our world?"

Na vele reizen, en daarbij vaak van the beaten tracks afgeweest te zijn, moet er toch iets van Eelt op de Ziel komen, denk ik soms. Maar niets is minder waar. Armoede zien snijdt dwars koud door je hart. Wij, met plastic geld, met een geldig paspoort met leuke stempels, fijne teenslippers, een noodlunch, en ieder ruim 1000 dollar op zak. En Zij: paalwoningen van riet, golfplaat en hout, zittend en zittend, ieder een taakje van water halen, de koe en ganzen hoeden, de kip voeren, de kikkerspies roosteren, zitten, zitten, de hele familie dichtbij elkaar. Ze zijn wellicht zo veel Gelukkiger. De S van Stress komt niet in hun woordenboekje voor, denk ik.

Over dat woordenboek. De taal is geheel anders. Andere tekens, en bij aankomst op het busstation in Savannaket, begrijpt niemand waar we naar toe willen. Onze uitspraak is anders, zij lezen geen engelse lettertekens, ze hebben prachtige krultekens die ons niets zeggen..uhm? Beetje lopen dus, en warempel, een enkele straannaam is ook geschreven in onze taaltekens. Wij blij. Slapen doen we steeds goedkoper. Voor iets minder dan 3 euro huren we een kamer in Leena's Guesthouse (trotter, pag. 162). Mooie plek in een van de tig zijstraatjes. Alhoewel deze stad meer dan 100.000 inwoners heeft, woont iedereen in 2 grote schaars verlichte straten met veel handel in groenten en in tig zijpaadjes daaraan vast.

Gevoelstemp: Dorpje.

Vele whatts (monnikentempels, waarin veel oranje-gewaden-jongens-waar-wij-praatje-mee-maken, ook Amerikaanse van oorsprong Laos jongen, twee verschillen met Laos jongensmonniken: dik en tatoo :)).


We genieten nu al in Laos!!
Niet daar waar veel toeristen ook gaan, is zo veel fijner, zo veel echter...

Vervolgplannen:
Korte Termijn:
Lao Bia (plaatselijk bier gehaald net met chips) nuttigen in guesthouse-binnentuin.
Middellange Termijn:
lokale bus naar Pakse, duur 5 uur, rustig dorpsstadje, zuidelijker. Veel zweten wrs.
Lange termijn:
afzakken per bus/boot naar Mekongdelta met 4000 eilandjes. Tralalala! Wij lezen in Planet: geen electriciteit, bungalowtjes a 1 dollar, eten veel en goedkoop, zon, rust en rust in meervoud.

Wij zingen nogmaals een willekeurig volkslied, het Turkse Istiklâl Marsi ditmaal:

Korkma, sönmez bu safaklarda yüzen al sancak;
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.
O benim milletimin yildizidir, parlayacak;
O benimdir, o benim milletimindir ancak.

Op http://www.beleven.org/verhaal/istiklal_marsi_turks_volkslied ook te beluisteren!


Vanuit Laos, Savannakhet, veel kussen van A en E :)



ps. Judje en Gien! Zo fijn, Thailand voor 2 maanden volgend jaar. Wie weet zien jullie ons daar heel toevallig. Wij hebben de Thais alvast preventief de groeten gedaan: aan de overkant van de Mekongrivier zien we T-land liggen, slechts een visum hiervandaan..