We Love Laos

Wat een Heerlijk Land, dat Laos!
Heel jammer dat we een returnticket Europa hebben; dit is zo'n Plek op Aarde waar een Mens lang wil blijven genieten van het Grote Nietsdoen. Volgende reis wordt een travel-without-deadline...

Reisboek schrijft over Laotianen onder meer:
Vietnamezen planten de rijst, Cambodianen kijken hoe die groeit, Laotianen luisteren er slechts naar.
En: Educatie staat niet hoog in t Laotiaanse vaandel. Van herseninspanning word je moe.
En: Waar je geen aspect van plezier aan beleeft, dat moet je niet doen.

Alles verloopt hier zoveel relaxter dan in buurland-Vietnam. Een voorbeeld: de Busreis (wederom met lokale bus, we vermijden toeristen waar mogelijk, varkentje mee op t dak, harde Lao-muziek gedurende de 5 uur durende rit) van Savannakhet naar t zuidelijker en eveneens aan de Mekongrivier gelegen Pakse. Er is zelfs een busloketje in Savannakhet, met heuse prijzen vermeld. Da's fijn voor de falang*.

*wij zijn de falang, de buitenlanders. Hier heeft dat woord gelukkig niet de negatieve connotatie van in ons landje..

Voor 30.000KIPjes (ca ruim 2 euro) bussen we over 250km deels semi-geasfalteerde, deels harde rode zandwegen. Wederom:
-houten paalwoningenen bij 1000-en tegelijk
- vanuit dorpjes rennende vrouwen (in richting van de Bus, niet zomaar willekeurig rennend ;)) met allerlei gebraden gedierte aan spiezen.
-zowaar 3 backpackers.

En opvallend:
We lazen al eerder dat Laos iets minder dan 4 mln inwoners heeft op een oppervlakte van klein-Frankrijk. Well, onderweg in Bus zien we uitgestrektheid, verlaten landschap, uren Niets, EGOW (Een Grote Onbewoonde Wereld), zelfs de LidL heeft zich hier niet gevestigd ;)
Op grote delen van de route is er niets dat aan de Mens herinnert, behalve de weg, de nr 13 ditmaal.
Bij t passeren van de paaldorpjes duwen (een andere omschrijving is onmogelijk) de dorpsvrouwen hun vleesspiesjes door open busraampjes. Ruikt heerlijk. Over eten gesproken:

De eettentjes waar we aanschuiven hebben soms ook een menukaart (daar waar af en toe eens een falang neerstrijkt), naast de vreemde-kringeltjes-Lao-taal in de 1ste kolom is er ook een 2de kolom, de 'Engelse' vertaling van kolom 1. Bij het intypen van beide kolommen gaat wel eens wat mis, merken wij: een entertje of wat teveel en je hebt geen idee meer of regel 3 in kolom-Laos overeenkomt met regel 3 in kolom-Engels. Dat wat wij bestelden (2x vegetarische soep met veel bakjes groenten (dagelijkse soep) en eenmaal gebakken rijst met groenten, verschijnt niet op tafel.
Wel verschijnt:
2 andere typen soepen (feu's hier genaamd, en driemaal daags gegeten)
en
1 geleiachtig goedje (we halen in herinnering Lieve Lezers de kots-actie-met-gal-van-een-aantal-dagen-gelee ;)) met heerlijke Inktvispoten, mooi in t midden gedrapeerd op t geleitje (niet te verwarren met gefrituurde inktvisringetje..deze zien er heel anders uit..) Fijn..
Tsja. Wij vragen voor de zekerheid aan de 'serveersters' los van elkaar (anders volgt er zeker een 'vergaderinkje' tussen hen) of dat wat wij in t Engels aanwijzen ook het Laose gerecht is. Zij wijzen naar het Laos op de menukaart en knikken als ze wijzen naar de inktvisgelei. Alledrie de serveersters zijn t onafhankelijk met elkaar eens.
Wat een Enter teveel op de menukaart op tafel kan brengen..

Anyway, terug naar Busrit.
Terwijl we hobbelen door de rijstvelden moeten we af en toe plassen ook. Wij durven nauwelijks water te drinken in Bus omdat we dan telkens in een andere taal weer duidelijk moeten maken dat we naar de wc moeten en of Bus wil stoppen. H-e-l-e-m-a-a-l niemand in Bus spreekt Engels, geen woordje. Het woord wc of toilet (met 5 verschillende taalklanken uitgesproken) doet geen Laos belletje rinkelen. Ook proberen wij: plee en schijthuis. Geen herkenbare reactie te zien bij de Laotianen.
Wat nu? Wij laten t wcpapier zien (voor nood-diaree-gevallen). Geen begrip. Logisch denken wij achteraf: de Laotianen gebruiken geen Popla-zacht-wc-papier, maar reinigen hun kont met hun linkerhand en een straal water. Er zit niets anders op dan In de Bus in de kakhouding** te gaan zitten, een drukkende geluid erbij te maken plus dito gezicht erbij te trekken. Nouke krijg ik niet zover dit klassieke voorbeeld van Hints uit te beelden ;)
Ik doe ondertussen of dit de normaalste zaak van de Nederlandse wereld is. Wij en vrijwel alle andere buspassagiers plassen opgelucht buiten.

**dank aan H.Brusselmans. Beste Belse schrijver ooit. Zie ook: www.apocratus.net/hb

Wat nog meer?
Oh ja! Wij zijn steeds Blijer dat we met een minibackpack (bp) (30L) reizen ipv met de grote bp's die op andere reizen meegingen. De lijst met mee-te-nemen-spulletjes houden jullie nog tegoed. Zeer weinig voor 3 maanden, maar wat heb je meer nodig dan wanneer je een weekend weg gaat? Heel fijn aan die 30L-bp is dat ie mee In Bus kan. Zo heb je altijd zicht op graaiende handjes.

Over Pakse.
Met slechts 47.000 inwoners is dit niet eens een stad te noemen, slechts een aantal straten, de Mekongrivier, zeer rustig.
Pakse is wel (1) vanwege dr centrale ligging in t zuiden als enige stadje (rest is minidorpjes), (2) vanwege de enige semiverharde weg ernaartoe (rest zijn zandwegen), en (3) de recente brug vanuit Thailand een belangrijk economische stadje. Iets meer toeristen dus, maar nog steeds op 2 handen te tellen gelukkig. En!!! Er zit een Indiaas restaurant leest Nouke voor uit Planet! Meteen na incheck bij familie-guesthousje hollen wij naar de Indiase tent.

Voor thuisfront: we slapen in Sabaidy 2 guesthouse, geen echte straatnaam, straten worden aangeduid met nrs, dit is nr 24. Schoenen beneden laten staan voor het houten huis met flinterdunne houten wanden (in ons kamertje steken de spijkertjes van schilderijtjes uit de andere kamer), douche en wc benden half buiten. Terwijl ik sta te douchen onder een harde koude straal, begint er een half uur durende moessonregen (een uitloper daarvan, de moesson is al voorbij), ik vrees dat het golfplaten dakje van de douche t niet zal houden. Overigens: terwijl je op de wc zit (geen riolering), kun je tegelijkertijd douchen (douchekop boven de pot). Prima allemaal :)

Indiaas eten! We zijn even weer zo'n 6 jaar terug. De Indiase Keuken verdient een absolute hoofdprijs, is met geen enkel ander land vergelijkbaar. Meer dan Uitstekend. We nemen: lassie (zoute yoghurtdrank waar je in India niet onderuit komt), Alo Palak (een pittige curry van zeer fijne spinazie met aardappelen ondergedompeld in curry), Dhal Fry (kikkererwten in curry) en Naan (Indiaas plat brood). Na nemen we door de eigenaar aan de straat gefabriceerde pannekoek, althans zo oogt t, t smaakt naar gebakken ei met zoete koffiemelk. Lekker. Dit alles spoelen we weg met Lao Bia (Lao bier).

Over t verkeer: reden in India de riksjawas (of reden: liepen), in Vietnam iets soortgelijks. Indonesie had tuktuk. Hier zien we een soort brommer met daaraanvast-half erover heen gebouwd een minivrachtwagentje, open, felgekleurd, geschikt voor 6,8, 12, 20 past ook personen die dan op een soort zijwaarts geplaatste bankjes ziten. Op het dakje gaat alle bagage. Let wel: aan die brommer vast zit die bak met mensen en bagage. Er zit vreemd genoeg geen hand- of voetschakel, maar een pookje zoals in een auto. Ze rijden overal: hand opsteken, bestemming is telkens anders, geen vaste routes En Lieve Westerse Landgenoten: is het dagloon binnen dan snel naar huis toe waar de voltallige familie (oost-west-thuis-best), het eten en de rust wacht.

Meer, meer, meer of Uiterlijk vertoon...het is een onbekend begrip voor de Laotianen. En zo hoort het ook.

Zoals jullie merken beste lezers:

We Love Laos! Tis Genieten Hier.

Dikke kussen van ons!

ps. wat aten jullie vandaag, en vooral waar en met wie?

ps2. straks afgesproken in een van de Wats (kloosters voor monniken) met een van hen die goed engels spreekt. Vanmiddag al hele tijd mee zitten praten.